Czuję się nijako. Nie potrafię skupić się na wielu rzeczach, wieczne przemyślenia. Chciałabym wiedzieć co to jest spokój od tego bałaganu. Nie wiem czy znowu coś mi się tylko przewidziało, czy każdy dzień mnie utwierdza w jednym, ale bardzo mi się to nie podoba. Nie jest to ani trochę miłe, ani pozytywne. Choć niedawno czułam się jeszcze inaczej, od jakiegoś czasu najchętniej bym tylko kryła się przed światem. Nie wiem już w końcu w czym rzecz.
Przestaję wiedzieć cokolwiek.
Jeśli słyszysz ode mnie ciszę, dlaczego sam jej nie przerwiesz i nie zaczniesz mówić?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz