Z Pamiętnika Miasteniczki: 56.

sobota, 8 sierpnia 2015

56.

Po prostu się nie poddam. Po prostu będę silna. Po prostu wytrzymam wszystkie przeciwności losu.

Do tej pory pamiętam ten jeden Twój uśmiech i zrobię wszystko, aby go na nowo ujrzeć.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O miastenii słów kilka

Miastenia to choroba autoimmunologiczna, czyli należąca do chorób z autoagresji - wytwarza przeciwciała przeciw różnym komórkom lub częściom komórek własnego organizmu. W miastenii przeciwciała atakują receptor znajdujący się na komórkach mięśniowych (AChR). Przeciwciała (anty-AChR) wiążą się z receptorami, ale nie skutkuje to prawidłowym skurczem mięśnia, a zniszczeniem receptora przez układ odpornościowy. Spadek liczby receptorów dla acetylocholiny prowadzi do osłabienia siły i większej męczliwości mięśni. Dotyczy to tylko mięśni szkieletowych. Objawy nasilają się podczas powtarzanego ruchu (może być to wysiłek fizyczny jak również tylko ubieranie się), bądź silne oddziaływanie negatywnych emocji (złość, smutek). Poprawa następuje po odpoczynku.
Miastenia dzieli się na grupy w zależności od posiadanych objawów:
Grupa I - miastenia oczna
Grupa IIA - łagodna miastenia uogólniona
Grupa IIB - umiarkowana do ciężkiej miastenia uogólniona (moja grupa)
Grupa III - miastenia ostra (gwałtowna) lub ciężka uogólniona z niewydolnością oddechową
Grupa IV - miastenia późna, ciężka, ze znaczącą symptomatologią opuszkową.

Objawy, które mi towarzyszą: opadanie powiek (prawej), diplopia, uśmiech poprzeczny (uśmiech Giocondy), osłabienie gryzienia, żucia, połykania pokarmu, wracanie płynów przez nos (rzadko), osłabienie głosu (niewyraźna mowa, mowa nosowa), osłabienie rąk w czasie wykonywania zwykłych czynności, osłabienie siły mięśni nóg przy chodzeniu, niedowład w palcach (serdeczny i mały, najczęściej u lewej ręki, gdzie jestem leworęczna, rzadko występuje) + objawy będące skutkiem ubocznych przyjmowanych leków (mestinon oraz sterydowe encorton)